Mijn naam, foto, adres en telefoonnummer of dat van vrienden, vertel ik aan niemand. Daarom mogen ze ook niet op mijn profiel staan. Ik weet immers nooit wat andere personen die ik niet ken met deze informatie zullen doen. Wie weet staat er plots iemand aan mijn voordeur of de schoolpoort… Ik wil ook helemaal geen enge berichtjes en telefoontjes krijgen!

En mijn vrienden ook niet! Ik geef daarom nooit hun gegevens door zonder hun toestemming.

Het is beter om op mijn sociale media enkel mensen die ik ook offline al ontmoet hebt toe te voegen. Als ik gemeenschappelijke vrienden heb online of dezelfde hobby’s heb als de persoon die mij wilt toevoegen, ben ik soms geneigd de persoon te accepteren. Het is toch leuk om online ook vrienden te maken? Ik denk er toch twee keer over na en als ik beslis de persoon toe te voegen, kijk ik toch eerst even zijn profiel na. Heeft de persoon veel vrienden/volgers? Wat zet de persoon zoal op zijn profiel? Lijkt het iemand van mijn leeftijd te zijn? Ik ben steeds voorzichtig met wat ik deel en van zodra ik mij niet meer op mijn gemak voel met deze persoon in mijn vriendenlijst, verwijder en/of blokkeer ik hem of haar.

Online kan je gewoon posten wat je wilt en niemand kan je controleren. Mensen durven daardoor soms te liegen over wie ze zijn, hoe ze eruit zien of wat ze allemaal meegemaakt hebben. Ik ben dus kritisch en hou altijd in mijn achterhoofd dat iedereen gewoon kan schrijven wat hij of zij wilt, of dit nu waar is of niet.

Tegenover mensen die ik niet ken, wil ik liefst zo anoniem mogelijk blijven. Maar pas op: ook al geef ik mijn echte naam of adres niet door, ook een gebruikersnaam kan al veel verklappen. Superman10 of Megameid8 verklappen al jouw leeftijd of dat je een jongen of meisje bent. Wil ik wel dat onbekende personen die dingen over mij weten?

Ook al is het niet altijd gemakkelijk en vraagt het veel moed, heb ik een belangrijke rol te spelen wanneer ik getuige ben van een cyberpestsituatie Ik sluit niemand uit en ik ben vriendelijk tegen iedereen. Ik verdedig het slachtoffer, bied mijn hulp aan of spreek de persoon die de gemene berichten stuurt aan op zijn of haar gedrag. Als ik niets rechtstreeks durf tussen te komen, like ik de berichten van andere mensen die steun tonen aan het slachtoffer. Ik vertel het aan een volwassene zodat die mij en het slachtoffer kan helpen.

Ik zorg ervoor dat mijn ouders weten waar ik ben. Ik spreek niet af in het geheim, want dan weet niemand mij te vinden mocht er een probleem zijn. Ik spreek ook af op een openbare plaats waar nog andere mensen zijn. Zo kom ik makkelijk weg mocht de persoon toch niet zijn wat ik ervan verwacht had.

Soms zeggen mensen op de chat wel eens dingen waarvan je schrikt of sturen ze foto’s of filmpjes door die je eigenlijk liever niet wil zien. Het is nooit een goed idee om alleen te blijven zitten met die nare gevoelens: ik vertel het aan een volwassene die ik vertrouw, zodat die mij kan helpen. Ik heb geleerd om op de knop PrtScn te drukken als het echt nodig is bewijsmateriaal te hebben om naar de politie te stappen. Ik weet ook hoe ik iets op de sociale media kan rapporteren en hoe ik iemand kan blokkeren.